De laatste van 4 die met mij samen naar Beltrum zijn verhuisd in 2010, Kay, Vienna, en Didge gingen haar al voor. Verdrietig maar ook berusting dat ze nu rust heeft en geen pijn meer. Bantu had waarschijnlijk SLO een auto immuun ziekte waarbij nagels spontaan afbreken, splijten en zelfs gaan ontsteken wat vreselijk pijnlijk is. Het laatste half jaar zijn er veel stukjes in de puzzel gevallen na een bezoek aan Tannetje Koning die haar ervan verdacht. Ik heb het niet meer laten onderzoeken maar ze heeft nog enkele maanden een fijne leven kunnen hebben met ondersteuning van kruiden en verschillende supplementen. ......Nogmaals dank Tannetje!!

Haar maatje Didge ging een jaar eerder al over de rainbow bridge, en eigenlijk was ik bang dat ook Bantu niet lang er na zou gaan, die 2 waren zo aan elkaar gewend en gehecht! Toch heeft ze het nog 1 1/2 jaar vol gehouden op een hondwaardige manier. Twijfels waren er of ze Ravi nog wel aan kon toen hij in december bij ons kwam wonen, dit is ook uitgesproken naar Arjen Ruikes. Bantu heeft Ravi met "open pootjes" ontvangen en nog mooi opgevoed. Tot op de laatste dag wees ze hem nog terecht.

Tot op de laatste dag was ze vrolijk ondanks de pijn die ze aan een van haar nagels had die ontstoken was (door SLO). Met de dierenarts zijn nog enkele mogelijkheden besproken echter zou dit uitstel van executie zijn geweest. Ik heb haar op het juiste moment laten gaan, niet als afgetakeld hoopje ellende.

Langzaam aan komt het besef dat ze er niet meer is, lege bank, geen schaduw meer naast me, geen bakjes yoghurt meer uitlikken na het eten, geen wachtende poedel meer als ik thuis kom van het monsteren. geen aparte voerbakken meer met de nodige supplementen, enz. Wat een gemis ondanks dat je weet dat goed is.......

Dank je wel Bantu voor alle fijne jaren. Tot ooit